Mechanizm działania, metabolizm, losy w organizmie, postacie preparatów i dawkowanie leków immunosupresyjnych, stanowiących faktycznie preparaty przeciwnowótworowe, omówione są w rozdz. 14.

Antagoniści puryn, pirymidyn i kwasu foliowego. Zaburzenia w metabolizmie kwasów nukleinowych prowadzą wtórnie do zahamowania syntezy białka, a tym samym do zmniejszenia aktywności mitotycznej komórek, zniesienia zjawiska transformacji i proliferacji lim- focytarnej oraz obniżenia miana immunoglobulin. Wywierają one silniejszy wpływ na funkcje limfocytów T niż Biz tego powodu hamują przede wszystkim komórkowe odczyny odpornościowe. Do najczęściej stosowanych należą: 6-merkaptopuryna oraz azatiopryna. Szczególnie interesującym lekiem w tej grupie jest azatiopryna (Imuran) blokująca dodatkowo grupy sulfhydrylowe. Może być podawana w tabletkach doustnie oraz dożylnie w postaci soli sodowej. Jest to jeden z nielicznych leków immunosupresyjnych, który nie jest stosowany w onkoterapii. Antagoniści puryn wchłaniają się dobrze z przewodu pokarmowego, a dawki immunosupresyjne merkaptopuryny i azatiopryny wynoszą 3 mg/kg/ /24 h.

Antagonista kwasu foliowego – metotreksat (Methotrexate, Ametho- pterin, Ledertrexate, MTX) należy do, częściej stosowanych immunosu- presorów o szczególnym powinowactwie do limfocytów T. Hamuje zatem, a w większych dawkach znosi komórkowe odczyny odpornościowe. W celu wywołania immunosupresji stosowany jest dożylnie w dawce 20-50 mg 1 raz tygodniowo.