Do antybiotyków wykazujących aktywność immunosupresyjną należą niektóre antybiotyki o szerokim zakresie działania przeciwbakteryjnego. Praktyczne zastosowanie jako immunosupresory znalazły antybiotyki antracyklinowe – daunomycyna i adriamycyna. Tłumią one powstawanie swoistych przeciwciał, przy czym najsilniejszy efekt stwierdza się po podaniu ich po antygenie. Hamują one również odczyn blastyczny w układzie in vivo zmniejszają we krwi obwodowej liczbę limfocytów mających receptory charakterystyczne dla limfocytów B. Ingerują w oba rodzaje podstawowych reakcji odpornościowych.

Antybiotyki – Actinomycin C i D – wchodzą w skład immunosupre- syjnej politerapii głównie w transplantologii. Wytwarzane są przez odpowiednie szczepy Streptomyces. Actinomycin C jest lepiej tolerowany od formy D. Tworzą kompleksowe połączenia z DNA i hamują syntezę białek. Zapobiegają oraz znoszą proces wzbudzania blastycznego hamują syntezę białek. Zapobiegają one oraz znoszą proces wzbudzania blastycznego hamują syntezę immunoglobulin.