Asparaginazę stosuje się w leczeniu ostrej białaczki limfatycznej, w mięsaku limfatycznym i w mięsakach układu siateczkowo-śródbłonko- wego. Komórki tych nowotworów nie potrafią przekształcić kwasu asparaginowego ponownie do asparaginy i dlatego asparaginaza powoduje obumieranie komórek nowotworowych wskutek głodu białkowego. Asparaginaza ma mechanizm działania zapełnie odmienny niż inne cytostatyki (p. ryc. 14.2) i być może okaże się korzystne kojarzenie tego enzymu z innymi lekami przeciwnowotworowymi. Stosowanie samej asparaginazy daje szybkie, lecz krótkotrwałe remisje. Niepożądane działanie asparaginazy częściowo wiąże się z zawartymi w preparacie zanieczyszczeniami, a częściowo z białkowo-antygenowym charakterem leku. Spotyka się wstrząsy anafilaktyczne i inne odczyny uczuleniowe. Konieczne jest wykonanie próby uczuleniowej przed rozpoczęciem leczenia. Toksyczne działanie leku objawia się gorączką, nudnościami, uszkodzeniem nerek i wątroby, zahamowaniem krzepliwości krwi, zapaleniem trzustki i stanami psychotycznymi. drogenów przez hamowanie uwalniania gonadotropin z przedniego płata przysadki (p. rozdz. 13). Estrogeny są również stosowane w leczeniu raka sutka u kobiet po okresie przekwitania. Ogólnie przyjmuje się, że tego rodzaju leczenie można stosować nie wcześniej niż po 5 latach od meno- pauzy. Również i w tym przypadku wykorzystuje się ujemne sprzężenie zwrotne na osi gruczoły płciowe-przysadka. Jest to tzw. ujemna terapia hormonalna.

Działania niepożądane przejawiają się u kobiet przebarwieniem brodawek sutkowych, krwawieniami macicznymi, osłabieniem napięcia mięśni gładkich z nietrzymaniem moczu. U mężczyzn pojawiają się zaburzenia układu krążenia, feminizacja, zatrzymanie wody w organizmie, żółtaczka cholestatyczna.