Ściana gałki ocznej składa się z trzech koncentrycznych warstw: włóknistej (twardówki i rogówki), naczyniowej (naczyniówki, czyli jagodówki, ciałka rzęskowego i tęczówki) i nerwowej (siatkówki). Promienie świetlne wpadając do oka, załamują się przy przejściu przez rogówkę przez wypełnioną płynem śródgałkowym przednią komorę gałki ocznej oraz przez soczewkę oczną i rzucają na wrażliwą na bodźce świetlne warstwę pręcików i czopków siatkówki rzeczywisty, pomniejszony i odwrócony obraz światła zewnętrznego.

Każdy pręcik i czopek działa jako oddzielny światłoczuły element. Ponieważ w oku ludzkim znajduje się 120 min pręcików oraz 6 min czopków, każdy obraz rzucany na siatkówkę składa się ze 126 min oddzielnych fragmentów. Dwa typy receptorów bodźców świetlnych, tj. pręciki i czopki, wykazują w zależności od oświetlenia różną wrażliwość na bodźce wzrokowe,- w prawidłowych warunkach oświetlenia dominuje czynność czopków (widzenie fotopowe), natomiast w nocy przy oświetleniu poniżej 0,01 mililamberta widzenie jest uzależnione wyłącznie od pręcików (widzenie skotopowe). Pręciki odbierają wrażenia świetlne, czopki zaś wrażenia trzech podstawowych barw, tj. czerwonej, żółtej i niebieskiej. Bodźce świetlne w pręcikach i czopkach wyzwalają elektryczne prądy czynnościowe, które przenoszone przez komórki nerwowe siatkówki oraz wrłókna nerwu wzrokowego docierają do ośrodków wzrokowych mózgu.

W procesie widzenia istotną rolę odgrywa witamina A, podstawowy • składnik purpury wzrokowej (rodopsyny). Zmiany patologiczne w obrębie narządu wzroku mogą być wyrazem zmian chorobowych toczących się w obrębie samego oka, lub też w obrębie, różnych narządów. W tym ostatnim przypadku należy objąć leczeniem przede wszystkim schorzenie podstawowe.