W stanach zapalnych oczu wywołanych przez bakterie najszersze zastosowanie znalazły antybiotyki. Zwykle stosuje się je wyłącznie miejscowo, a tylko w cięższych przypadkach stosuje się je również ogólnie. Miejscowo w zakażeniach bakteriami Gram-dodatnimi zaleca się podawanie bacytracyny (1000 j./g), Gram-ujemnymi •– polimyksyny (0,2%), a w zakażeniach mieszanych – neomycyny (0,1-4%), tetracykliny (1%) lub gentamycyny (0,3%). Sulfonamidy, z wyjątkiem stosowanego w jaglicy,. zapaleniu spojówek i rogówki sulfacetamidu, są stosowane rzadko ze względu na bardzo małą rozpuszczalność w wodzie oraz fakt, że roztwory wodne soli sodowych sulfonamidów mają silnie zaznaczony odczyn zasadowy. Spośród sulfonamidów szersze zastosowanie w oftalmolo- gii znalazł 10% roztwór soli sodowej sulfacetamidu (Sulfacetamidum Natrium) w pojemnikach lub w opakowaniach z tworzyw sztucznych po 10 ml

Niezależnie od antybiotyków i sulfonamidów w leczeniu stanów zapalnych spojówek oraz brzegów powiek stosowane są krople i maści zawierające sole metali ciężkich (Argentum nitricum — 0,1-0,5%, Argentum proteinicum — 0,5-1,5%, Hydrargyrum oxydatum flavum – 0,5- -2%, Plumbum aceticum – 0,2%), Zincum sulfuricurn – 0,25%) lub pochodne furanu (Nitrofurazon — 0,2%). Wywierają one poza działaniem przeciwbakteryjnym działanie ściągające. W wirusowym zapaleniu rogówki bardzo dobre efekty uzyskuje się po miejscowym zastosowaniu 5-jododezoksyurydyny (Kerecid 1% krople) lub arabinozydu cytozyny. Spośród preparatów tej grupy należy wymienić ponadto Mibalin – kro-ple zawierające błękit metylenowy (0,02%), chlorowodorek lidokainy (0,2%) oraz azotan naftylometyloimidazoliny (0,05%).