Jest to zwiążek będący chemicznie pochodną tetrahydrofenylotiazolu. Jest dobrze wchłaniany z przewodu pokarmowego biologiczny okres półtrwa- nia wynosi 4 h. Jest metabolizowany w ciągu 2 dni w wątrobie, a eliminowany przez gruczoły wydzielania wewnętrznego.

Wywiera 2-fazowy efekt immunotropowy – w małych dawkach działa stymulująco, a w większych supresyjnie. Stymuluje fagocytozę, zwiększa ruchliwość komórek żernych. W ten sposób zwiększa odporność osób w wieku starszym. Normalizuje test hamowania migracji (MIF) w stanach jego upośledzenia. Przeważnie ogólna liczba limfocytów nie ulega zmianie najprawdopodobniej dokonują się pod jego wpływem przesunięcia w obrębie subpopulacji limfocytarnych na rzecz limfocytów grasi- czozależnych. Stymuluje różnicowanie się limfocytów T, wpływając w mniejszym stopniu na ich proliferację. Pod jego wpływem z komórek prekursorowych szeregu T powstają pełnowartościowe limfocyty mające typowe dla siebie receptory powierzchniowe. Z tego powodu lewamizol odznacza się cechami charakterystycznymi dla czynników grasiczych niektórzy autorzy efekt ten określają z tego powodu jako „tymomime- tyczny”. Podawany jest doustnie (tabl.) w dawce 150 mg dziennie.

Stosowanie lewamizolu ograniczają liczne objawy niepożądane. Należą do nich zaburzenia układu pokarmowego, ośrodkowego układu nerwowego, a nadto zespoły grypopodobne. Najcięższym powikłaniem jest gra- nuiocytopenia i agranulocytoza te ostatnie są uwarunkowane genetycznie występują u chorych mających antygen HLA-B 27.