Zadora Medycyna Lublin – rodzinna

W ostatnich latach w diagnostyce w leczeniu chorób nowotworowych wiele nadziei pokłada się w przeciwciałach monoklonalnych. Preparatyka tych przeciwciał jest bardzo złożona. Doprowadza się do połączenia (hybrydyzacji) komórek szpiczaka mysiego z komórkami śledziony myszy immunizowanych np. antygenami białaczki ludzkiej. Powstające w wyniku połączenia hybrydy zachowują typową dla komórki plazma- tycznej zdolność wytwarzania bardzo swoistego przeciwciała, natomiast po komórce szpiczaka dziedziczą zdolność nieograniczonego rozmnażania się in vitro. Są doniesienia o skutecznym leczeniu białaczek przeciwciałami monoklonalnymi.

(więcej…)

Przednia i tylna komora oka jest wypełniona płynem, który odżywia nie mające naczyń krwionośnych ciało szkliste, soczewkę i rogówkę. Płyn ten odprowadzany jest do zatoki żylnej twardówki (kanału Schlemma). Zwężenie źrenicy ułatwia, a rozszerzenie utrudnia odpływ płynu, co prowadzi do wzrostu ciśnienia śródgałkowego, które w warunkach prawidłowych zawiera się w granicach 1,9-2 kPa (14-25 mm Hg). Utrudniony odpływ płynu występuje m.in. w jaskrze. W napadzie jaskry stosuje się miejscowo leki zwężające źrenicę, leVi kurczące naczynia krwionośne (efedryna i norepinefryna) oraz leki spazmolityczne (azotyn amylu). Poza tym w leczeniu jaskry stosowane są doustnie inhibitory anhydrazy kwasu węglowego (Acetazolamid0, Diuramid) – początkowo 4 razy dziennie

(więcej…)

Na końcu należy wspomnieć, że kłopoty klinicysty nie kończą się z chwilą ustalenia działania danego leku, określenia jego właściwości farmakokinetycznych, najczęstszych objawów niepożądanych, ustalenia przeciwwskazań itp. Pozostaje jeszcze niemniej trudna ocena wartości sposobów leczenia takimi lekami, co do których właściwości leczniczych nie ma dziś żadnej wątpliwości. Przykładem mogą być m.in. leki prze- ciwkrzepliwe. Ich działanie jest niewątpliwe, a jednak od wprowadzenia ich do lecznictwa przed 25 latami zmieniła się diametralnie ocena wartości terapii przeciwzalcrzepowej w zawale serca i w związku z tym zmieniła się powszechność ich stosowania.

(więcej…)

Acyklowir jest przedstawicielem nowej grupy leków przeciwwirusowych. Pod względem chemicznym jest to 9-(2-hydroksyetylometylo)-guanina – analog dezoksyguanozyny.

Mechanizm jego działania przeciwwirusowego jest unikalny. Przede wszystkim acyklowir wnika prawie wyłącznie do komórek zarażonych wirusem herpes – do komórek nie zakażonych wnika znacznie słabiej i wolniej. W komórkach zakażonych następuje fosforylacja acyklowiru do monofosforanu za pomocą wirusowej kinazy tymidynowej. Monofos- foran acyklowiru jest następnie fosforylowany przy udziale kinazy tymidynowej komórek organizmu wyższego do postaci czynnej – trifosfora- nu acyklowiru. Ten aktywny trifosforan łączy się z polimerazą DNA wirusa, czego następstwem jest uniemożliwienie inkorporacji triofosforanu dezoksyguanozyny do polímerazy DNA wirusa i wtórnie zahamowanie replikacji wirusa.

(więcej…)

W teście Schillinga oznacza się wchłanianie witaminy Bi2, używając witaminę znakowaną 57Co lub 58Co. Podaje się ją domięśniowo w ilości 1 !.ig, a następnie po 90 min tą samą drogą wprowadza się 100 !?g nie- znakowanej witaminy i w zebranym w ciągu 24 h moczu oznacza się zawartość promieniotwórczego izotopu. W warunkach prawidłowych w moczu występuje ponad 10% 'wstrzykniętego izotopu. Natomiast w niedokrwistości złośliwej oraz innych postaciach upośledzonego wchłaniania witaminy B12 odpowiednie wartości są mniejsze niż 5%.

(więcej…)

Do antybiotyków wykazujących aktywność immunosupresyjną należą niektóre antybiotyki o szerokim zakresie działania przeciwbakteryjnego. Praktyczne zastosowanie jako immunosupresory znalazły antybiotyki antracyklinowe – daunomycyna i adriamycyna. Tłumią one powstawanie swoistych przeciwciał, przy czym najsilniejszy efekt stwierdza się po podaniu ich po antygenie. Hamują one również odczyn blastyczny w układzie in vivo zmniejszają we krwi obwodowej liczbę limfocytów mających receptory charakterystyczne dla limfocytów B. Ingerują w oba rodzaje podstawowych reakcji odpornościowych.

(więcej…)

Zasadniczym lekiem z grupy antymetabolitów puryn jest merkaptopury- na (Mercaptopurine0, Mercaptopurin, Purinethol) (ryc. 14.1). Stosuje się ją w ostrej białaczce szpikowej, rzadziej w innych postaciach białaczek. Merkaptopuryna, podobnie jak metotreksat, działa depresyjnie na czynność szpiku oraz hamuje podziały w warstwie rozrodczej nabłonka przewodu pokarmowego. Dobrze wchłania się z przewodu pokarmowego, jest więc podawana doustnie w dziennej dawce 2,5 mg/kg. Początkowa dawka merkaptopuryny 150-200 mg/24 h może być zmniejszona do 50 mg/24 h, jeśli nastąpi poprawa obrazu hematologicznego. W przypadku braku poprawy po 4 tygodniach leczenia należy powoli zwiększać dawkowanie.

(więcej…)

Pochodne 8-aminochinoliny działają hepatotoksycznie (martwice wątroby!) i neurotoksycznie (uszkodzenie nerwów czaszkowych). Mogą również powodować niewydolność krążenia, a u osób z dziedzicznym niedoborem dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej wywołują hemolizę krwinek czerwonych i prowadzą do niedokrwistości hemolitycznej.

Najczęściej stosowanymi środkami z tej grupy jest prymachina (Primaquine – tabl. 13,2 mg i 26,3 mg) i jej homolog plazmochina oraz pen- tachina.

(więcej…)

Są stosowane w stanach chorobowych, których leczenie wymaga przekrwienia skóry, w celu pobudzenia czynności troficznych i usprawnienia krążenia obwodowego (w przypadkach zastoju). Środki te najczęściej stosuje się w roztworach alkoholowych lub maściach.

Wskazania. Łysienie plackowate (aleopecia areata), łysienie na tle ło- jotolcowym (typu męskiego) lub wypadanie włosów na innym tle, odmroźmy (peiniones), niektóre postacie kliniczne twardziny skóry.

(więcej…)

Dzieciom podaje się najczęściej w dawce 30-60 mg/m2 powierzchni ciała, dożylnie przez 3 dni lub raz w tygodniu.

Doksorubicyna (Doxorubicin hydrochloride0, Adriblastin) jest hydro- ksydaunomycyną o nieco lepszym współczynniku leczniczym. Stosuje się ją w raku pęcherza moczowego, oskrzeli, sutka i jajników.

Właściwości i działanie – p. Leki przeciwnowotworowe. W lecznictwie dermatologicznym jest stosowany najczęściej w postaci 5% kremu, 2 i 5°/o roztworu (Efudex) oraz 5°/o maści (Efudix).

Działania niepożądane. W miejscu’stosowania leku mogą wystąpić' silne Odczyny zapalne (dermatitis toxica) lub fototoksyczne.

Wskazania. Rogowacenie starcze (słoneczne), zwłaszcza w obrębie skóry twarzy i głowy (leczenie zmian w obrębie dłoni i ramion je’st mniej skuteczne), rogowacenie chemiczne, choroba Bowena, choroba Pageta (tylko ogniska pozasutkowe), erytroplazja, nabłoniaki mnogie -powierzchowne, wczesne i drobne nabłoniaki podstawnokomórkowe, brodawki i kłykciny kończyste (5-fluorouracyl w połączeniu z kwasem salicylowym i DMSO), łuszczyca paznokci (1–2%). Przeciwwskazania. Uczulenie na lek, błony śluzowe oczu, ogniska o powierzchni większej niż 20 X 20 cm.

(więcej…)

Azotan srebra (Argentum nitricum) jest stosowany w postaci 5-20% roztworów i pałeczek (lapis) w postaci ołówków uzyskanych z mieszaniny azotanu srebra i azotanu potasowego. Podobnie działa siarczan miedziowy (Cuprum sulfuricum).

Wskazania. Przyżeganie nadmiernie bujającej ziarniny (np. w owrzo- dzeniach podudzi), gruźlicy skóry twarzy lub błon śluzowych.

Zwalczanie chorób wirusowych sprowadza się jak dotychczas głównie do immunoterapii – wzmagania czynnej odporności przez wstrzykiwanie szczepionek (wakcynoterapia) oraz do wywoływania odporności biernej przez podawanie y-globulin (seroterapia). Mimo bowiem pewnych osiągnięć farmakoterapia chorób wirusowych jest właściwie dopiero w zalążku. Znane obecnie leki przeciwwirusowe nie niszczą wirusów i rzadko leczą choroby wirusowe – łagodzą głównie objawy choroby i zmniejszają śmiertelność.

(więcej…)

Jest to związek małocząsteczkowy (ok. 2000), chemicznie – polirybo- nukleotydopolipeptyd. Uzyskiwany jest on w postaci wyciągów z ludzkich i zwierzęcych narządów układu chłonnego (często migdałków pod- niebiennych). Przenosi on zdolność do immunologicznej reakcji komórkowej u ludzi występuje ona nie później niż w ciągu 48-72 h po jego podaniu. Czynnik przenoszenia zwiększa hemotaksję makrofagów, a wewnątrzkomórkowe zwiększa stężenie cyklicznego nukleotydu (cGMP). Taki mechanizm tłumaczyłby fakt, że czynnik ten przenosi odczynowość immunologiczną w swoistym i nieswoistym układzie odpornościowym.

(więcej…)

W stanach zapalnych oczu wywołanych przez bakterie najszersze zastosowanie znalazły antybiotyki. Zwykle stosuje się je wyłącznie miejscowo, a tylko w cięższych przypadkach stosuje się je również ogólnie. Miejscowo w zakażeniach bakteriami Gram-dodatnimi zaleca się podawanie bacytracyny (1000 j./g), Gram-ujemnymi •– polimyksyny (0,2%), a w zakażeniach mieszanych – neomycyny (0,1-4%), tetracykliny (1%) lub gentamycyny (0,3%). Sulfonamidy, z wyjątkiem stosowanego w jaglicy,. zapaleniu spojówek i rogówki sulfacetamidu, są stosowane rzadko ze względu na bardzo małą rozpuszczalność w wodzie oraz fakt, że roztwory wodne soli sodowych sulfonamidów mają silnie zaznaczony odczyn zasadowy. Spośród sulfonamidów szersze zastosowanie w oftalmolo- gii znalazł 10% roztwór soli sodowej sulfacetamidu (Sulfacetamidum Natrium) w pojemnikach lub w opakowaniach z tworzyw sztucznych po 10 ml

(więcej…)