W teście Schillinga oznacza się wchłanianie witaminy Bi2, używając witaminę znakowaną 57Co lub 58Co. Podaje się ją domięśniowo w ilości 1 !.ig, a następnie po 90 min tą samą drogą wprowadza się 100 !?g nie- znakowanej witaminy i w zebranym w ciągu 24 h moczu oznacza się zawartość promieniotwórczego izotopu. W warunkach prawidłowych w moczu występuje ponad 10% 'wstrzykniętego izotopu. Natomiast w niedokrwistości złośliwej oraz innych postaciach upośledzonego wchłaniania witaminy B12 odpowiednie wartości są mniejsze niż 5%.

Chlorek lub cytrynian żelazowy znakowany radioaktywnym izotopem S9Fe znalazł szerokie zastosowanie w diagnostyce chorób krwi, charakteryzujących się zaburzeniami w obrębie układu erytroblastycznego. Szybkość znikania żelaza radioaktywnego z osocza, która w warunkach prawidłowych wynosi 70-120 min, zwalnia się w niedokrwistościach apJastycznych, w hemochromatozie i niekiedy w niedokrwistościach he- molitycznych, natomiast w czerwienicy i w chorobach zakaźnych – przyspiesza się. Po 7 dniach do 10 dni od momentu podania radioaktywnego żelaza we krwi pojawiają się krwinki czerwone zawierające w hemoglobinie znakowane żelazo. W warunkach prawidłowych stwierdza się 80- 95% podanego żelaza radioaktywnego w krwinkach czerwonych. W nie-dokrwistościach aplastycznych wbudowywanie żelaza jest opóźnione i znacznie zmniejszone, a w niedokrwistościach hemolitycznych – przyspieszone. Za pomocą znakowanego żelaza można również oznaczyć czynność szpiku lub śledziony oraz czas życia krwinek czerwonych. Do badań aktywości układu krwiotwórczego używany jest także izotop chromu 51Cr.