Jak z tego krótkiego przeglądu widać farmakologia kliniczna obejmuje 3 dziedziny: 1) farmakologię u człowieka, na którą składa się farmakokinetyka i farmakodynamika zarówno u człowieka zdrowego, jak i w różnych stanach chorobowych 2) kontrolowane próby kliniczne nad rzeczywistą przydatnością terapeutyczną nowego leku i bezpieczeństwem stosowania, co decyduje o ustaleniu wskazań i przeciwwskazań 3) stały nadzór nad późno pojawiającymi się niepożądanymi działaniami leków, nad częstością ich występowania przy masowym stosowaniu, na ocenie niebezpieczeństw i kosztów w stosunku do innych leków i nad istotną wartością i słusznością aktualnie obowiązujących koncepcji terapeutycznych.

Okazało się, że wykonanie krótkoterminowych badań klinicznych nawet nad setkami chorych nie zagwarantowało bezpieczeństwa stosowania leków, czego smutnym przykładem była historia proktololu, doust- nych leków antykoncepcyjnych, klofibratu, benoksaprofenu, które pobierały setki tysięcy chorych lub miliony kobiet, zanim wykryto ich szkodliwość.

Pierwsza faza badań klinicznych, choć bywa trudna technicznie, jest w swej zasadzie prosta i dzięki ścisłym kryteriom łatwa do oceny. Przeprowadzana jest ona głównie choć nie wyłącznie przez farmakologów, ale ze względu na dobór ochotników, konieczność nadzoru nad nimi i zapewnienia ich bezpieczeństwa głównie w klinikach.