W celach doświadczalnych i klinicznych wprowadzono leki pochodzenia biologicznego, cechujące się podobnie jak immunosupresory, wyjątkową swoistością działania. Lekami tymi są heterologiczne surowice (globuliny) antylimfocytarne (ALS, ALG). Działają one swoiście na limfocyt

– komórkę odpowiedzialną za odczyny immunologiczne. Wywołują bardzo wyraźny i szybko występujący efekt limfocytolityczny z towarzyszącym zniesieniem lub osłabieniem odczynowości odpornościowej. Być może, że ALS (ALG) opłaszczają receptory limfocytarne (teoria opłasz- czania). Nie wyklucza się, że mogą „sterylnie” aktywować limfocyty, co prowadzi w konsekwencji do „sterylnej” stymulacji blastycznej, a więc pozbawionej jakichkolwiek konsekwencji odpornościowych. Nie wyklucza się też bezpośredniego działania cytotoksycznego. ALS (ALG) uznawane są za jedne z lepszych i najbardziej selektywnie działających im- munosupresorów. W objawach niepożądanych istnieje zawsze ryzyko wystąpienia reakcji anafilaktyczriej oraz posurowiczego zapalenia nerek. U biorców surowicy może wystąpić podwyższenie temperatury ciała, dreszcze i limfopenia z towarzyszącą małopłytkowością.